focusboekOp vrijdag 20 juni is op feestelijke wijze het Nederlandse boek over Focusing gepresenteerd. In hotel Atlantic in Den Haag/Kijkduin met een weids uitzicht op de duinen en de zee en in tegenwoordigheid van zo’n 95 enthousiaste gasten. Het was een waar feest.

Het boek dat geschreven is door Erna de Bruijn blijkt een groot geschenk, in zijn helderheid, in zijn toegankelijkheid en in zijn rijkdom. Prof. dr. Mia Leijssen zegt er over: Hier is een doorgewinterde expert én een woordkunstenares aan het woord.
Het is een prachtig, gedegen én licht boek voor iedereen die focussen wil gebruiken in zijn of haar werk en leven. Geschikt voor zowel nieuwelingen als voor mensen die al meer bekend zijn met focussen.
Het boek gaat over wat focussen is, hoe je het kunt doen, over begeleiden en over het focussend omgaan met specifieke situaties zoals de innerlijke criticus, het kind van binnen, oude, belemmerende patronen, omgaan met ziekte en over dromen. Het is doorspekt met vele voorbeelden en zo geschreven dat je het meteen kunt toepassen.

In mijn blog geef ik deze keer graag een klein inkijkje in het boek. Om je er warm voor te maken.

Over focussen:

“Focussen is aandacht geven aan iets je op dat moment kunt ervaren, lijfelijk en emotioneel, dat nog niet helemaal duidelijk is en waarvan je vermoedt of weet dat het betekenis voor je heeft. De totale ervaring van datgene waar je zo luisterend bij stilstaat, wordt de felt sense ervan genoemd …. Datgene waar je bij stilstaat, noem ik verder ‘een Iets’, ‘iets in mij’, ‘dat wat er is’ of ‘dat’. Een iets kan van alles zijn: een (on)behaaglijk gevoel, een idee dat bij je opkomt, een plan, een conflict, een moeilijke beslissing of wat dan ook. Voor zo’n ‘Iets’ liggen er niet zomaar woorden klaar. Als je erbij stilstaat, aandachtig, zonder oordeel en zonder er iets van te willen, krijgt het de kans om zich nader te laten kennen. Dat is vaak heel verrassend; nog verrassender is dat is dat er dan op een heel diep niveau verandering kan optreden. Dat geeft meestal een gevoel van ruimte, van fysieke ontspanning. Het kan bovendien de weg vrijmaken voor nieuwe ontwikkelingen in je leven, en dat op een heel andere manier dan je had kunnen bedenken.” Blz 23

Als er heel veel of iets heel groots is:

“Als je érin zit, overspoeld, overweldigd, merk dat dan op. Als je eerst één en al woede was, en je kunt nu zeggen: Ik merk dat daar een enorme woede zit ….”, helpt dat om een beetje ruimte te creëren tussen jou en dat woedende Iets. Je kunt dan naar zo’n Iets kijken, ook al kun je het nog niet overzien of scherp in beeld krijgen. …. Zo kun je ook , als je erg bang bent, in jezelf zeggen: ‘Ik merk dat daar iets zit dat heel bang is ….’Dat geeft dan net weer dat beetje ruimte dat nodig is om er zelf bij te kunnen zijn, in plaats van erdoor overweldigd te worden. In een zee van tranen hoef je niet te verdrinken: die kun je waarnemen vanaf een strand, een rots of een bootje.
Jij bent er en dat Iets is er ook – er is plaats voor allebei. Ziezo, je valt niet helemaal meer samen met die woede (of die angst of wat dan ook). Je merkt hem op en dat laat je hem weten, hij wordt erkend, hoeft niet weg, wordt in zijn waarde gelaten. Jij bent meer dan je woede. Je bent erbij, zonder oordeel en benieuwd naar wat er allemaal verder aan vastzit.” Blz 54

Over het perspectief van het Iets:

“….…perspectiefwisseling. Daarmee bedoelen we: nu eens kijken vanuit het perspectief van het Iets, in plaats vanuit je gebruikelijke gezichtshoek. Als er bijvoorbeeld ergens iets zit dat bekneld voelt, kijk je daar waarschijnlijk telkens naar als iets dat vervelend is, iets waar je gewoon vanáf wilt. Deze keer zou je eens aandachtig kunnen nagaat hoe het er voor dat beknelde daar uitziet. Misschien is daar iets van: ‘Help, het zit hier zo in de knel! Laat het een beetje losser!’ Of er komt juist van de kant van het beknellende zoiets als: ‘Dat knellen is nodig anders val je uit elkaar.’ Hoe het er uitziet voor ‘dat daar’, noemt Ann Weiser Cornell: ‘Its point of view.’ Blz 73

Over ‘de’ innerlijke criticus:

“Innerlijke critici zijn er in soorten, en menigeen draagt er verschillende met zich mee. De bekendste is die criticus die zich bemoeit met je gedrag, je doen en laten (‘je moet, je mag niet, stommerd…’). Hij komt in eerste instantie vaak over als hardvochtig, ondermijnend, beschuldigend, inperkend. Zo’n criticus slaat je om de oren met ‘altijd’ en ‘nooit eens’. Zijn repertoire is beperkt. Zijn kritiek is niet constructief, en de manier waarop die gebracht wordt nog minder. Soms doet hij bezorgd: ‘Zou je daar nou wel aan beginnen? Dat is toch veel te moeilijk voor jou!’ Je gaat stuntelen, stomme dingen doen, met daar nog bovenop een: Zie je wel, weer fout.’

Een tweede type criticus bemoeit zich vooral met je zijn, je bestaansrecht. Hij zegt niets, vertoont zich niet, geeft je een gevoel van totaal waardeloos zijn, er zelfs maar beter helemaal niet te kunnen zijn, en laat je achter in onmacht en verslagenheid. Al je energie is op slag verdwenen, alle kleur, alle leven trekt uit je weg. Als hij optreedt, val je haast altijd met hem samen: je denkt op zo’n moment echt dat je het niet waard bent om er te zijn, dat je bestaan één grote mislukking is en dat het nooit van je leven goed zal komen.

………..

Natuurlijk bestaan er allerlei tussenvormen. Het is zinnig om de uitersten te onderscheiden, maar vergeet niet dat elke criticus zijn eigen aard en zijn eigen geschiedenis heeft. Dáár moet je nou juist naar leren luisteren, vanuit een respectvolle benadering.“ Blz 119

Over het begeleiden van een focusser:

“Als je begeleidt, gaat het er – zoals eerder gezegd – niet om dat je van alles doet; je moet er vooral zijn voor de focusser, zonder pretenties of verwachtingen. Vergeet niet dat het om begeleiden gaat; weersta de verleiding om de leiding te willen nemen! Je luistert, je spiegelt voor zover de focusser daar behoefte aan heeft; je volgt zijn proces, zonder er een eigen agenda op na te houden. Wel kom je soms met een voorstel, bijvoorbeeld om na te gaan hoe dat alles zo in zijn geheel voelt daar vanbinnen. Zorg dat zoiets niet als een opdracht overkomt: een voorstel kan de focusser rustig naast zich neerleggen, met een opdracht gaat dat moeilijker. Je bent als begeleider op twee niveaus tegelijk aanwezig: je volgt het proces van de focusser, én je biedt zo nodig een handreiking om dat proces te ondersteunen.” Blz. 86

Het boek is verkrijgbaar via bol.com of de boekhandel.
Wie nu (2014) lid wordt van Focusnetwerk Nederland krijgt een (gesigneerd!) exemplaar gratis!! www.focussen.info

‘Focussen, de kracht van innerlijk luisteren’
Erna de Bruijn
Lannoo ISBN9789401417655