Net terug van een fantastische internationale Focusconferentie in Zwitserland krijg ik van een vriend de vraag voorgeschoteld of het niet elitair is dat focussen? Het lijkt toch vooral van nut voor diegenen die niet meer worstelen met overleven en het vervullen van primaire levensbehoeften. Het antwoord is een beetje waar en voor een groot deel niet waar.
Het is waar dat niet iedereen de financiële mogelijkheden heeft om naar een internationale conferentie te gaan. Dat is jammer en heeft natuurlijk ook iets heel oneerlijks. Want het was weer geweldig.
Geweldig om met elkaar, 220 mensen uit 28 landen van 5 continenten 5 dagen intensief met focussen bezig te zijn. Niet alleen door er over te praten maar ook door het met elkaar te doen, te leven. Dat betekent de wil hebben om elkaar te verstaan, ruimte nemen voor jezelf en ruimte geven aan de ander en voor ‘anders-zijn’, verbinding aangaan met de ander op zowel hart- als hoofd niveau. Het is een feest.
Natuurlijk zijn focussers niet anders dan andere mensen en dus zijn er ook conflicten en moeilijkheden. Maar ook daarin is er de wil om zich niet tegen elkaar af te zetten maar te luisteren naar elkaars verhaal, zelfs als het moeilijk is. En daar ligt wat mij betreft een belangrijk punt.
Focussen is niet alleen een methode, het is ook een levenshouding. De houding van vertrouwen op een innerlijke bron die een volgende stap brengt, mijn innerlijke bron en jouw innerlijke bron. Als wij op dat niveau met elkaar communiceren dan komt er geen oorlog. Het kan én moet soms botsen, maar er komt geen oorlog, niet in het klein en niet in het groot. Die houding wordt beoefend en geoefend, ook en misschien wel juist op de internationale conferentie. Focussen is werken aan vrede, in jezelf, in de ander, met de ander en in de wereld.
Focussen is niet alleen voor de rijken maar voor alle lagen van de bevolking en voor alle culturen. Dat zie je op de conferentie. Aan de deelnemers maar ook aan de vele workshops waarin mensen hun toepassing van het focussen delen. Focusing op school, focusing in therapie en counseling, focusing in organisaties, focusing in gevangenissen, focusing in oorlogsgebieden, focusing in sloppenwijken. Focusing in wetenschap, focusing bij kankerpatiënten, focusing en muziek , focusing en schrijfprocessen. Focusing in creatieve processen etc. Daar zijn ontroerende en inspirerende verhalen over te vertellen maar dat is voor een andere blog.
De deelnemers op een conferentie doen kennis en inspiratie op én ze vinden er bemoediging. Die voeding nemen ze mee naar hun eigen plek en geven daar weer door.
En dat, beste Kees, is dan ook mijn antwoord op de vraag of Focussen niet elitair is en een conferentie alleen voor de rijken. Focussen is voor iedereen van bijzondere waarde, of je nu aan het overleven bent in een sloppenwijk of gevangenis of in comfortabele omstandigheden worstelt met de zin van het bestaan. Het bijwonen van een conferentie is natuurlijk vooral mogelijk voor hen die daar het geld voor hebben én voor degenen die een beurs hebben, want die mogelijkheid is er gelukkig ook! Maar een conferentie helpt ook het focussen verder te verspreiden en zo werken we met zijn allen aan meer vrede. Vrede ín mensen en vrede tússen mensen.
